مردان ناقلان بدون علامت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) | مردان هم باید واکسینه شوند
تاریخ انتشار: ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۰۶۹۶۰
همشهری آنلاین -یکتا فراهانی: بیشتر مردانی که به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مبتلا می‌شوند هرگز علامتی پیدا نمی‌کنند. ضمن آنکه ممکن است عفونت آنها خود به خود هم از بین برود. همان گونه که می‌توانند در مواردی هم حتی پس از درمان دوباره برگردند.
سید محمد جزایری، استاد ویروس‌شناسی و رییس مرکز تحقیقات ویروس شناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد مشکلاتی که ویروس پاپیلوما در مردان ایجاد می‌کند می‌گوید: «علاوه بر مشکلاتی که ویروس پاپیلوما در زنان ایجاد می‌کند باید توجه داشته باشیم این ویروس می‌تواند باعث ایجاد بیماری در مردان نیز بشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تا ۱۵ سال قبل، موضوع بروز مشکلات ویروس پاپیلوما در مردان مطرح نبود و صرفاً در مواردی که بیماری‌های مردان به مرحله‌ای می‌رسید که منجر به ایجاد سرطان در ناحیه دستگاه تناسلی یا مقعد می‌شد این موضوع مورد توجه قرار می‌گرفت.
در واقع هیچ‌گونه صحبتی در مورد اینکه برای مردان آلوده به این ویروس پاپیلوما چه باید کرد در دنیای علم مطرح نبود.
اما از حدود ۱۵ سال قبل این موضوع مورد توجه قرار گرفت. یکی از علل اصلی توجه به بیماری و عفونت پاپیلوما در مردان آن است که این ویروس همان گونه که عامل سرطان دهانه رحم در زنان می‌شود، در مردان هم باعث ایجاد بیماری‌هایی خواهد شد.
علت تأخیر در توجه به ویروس پاپیلوما در مردانبا مشخص شدن نقش ویروس پاپیلوما در ایجاد سرطان در مردان؛ این سؤال پیش می‌آید که چرا قبلا این ویروس در مردان مورد توجه قرار نگرفته بود.
جزایری در پاسخ به این سؤال می‌گوید این موضوع برمی‌گردد به اینکه دانشمندان، پزشکان متخصصان و انجمن‌های علمی دریافتند اگر همه توجه‌ها هم در مورد واکسن و هم کنترل و پیشگیری از بیماری به‌طرف زنان معطوف شود و مردان فراموش شوند؛ در واقع خود مردان هم می‌توانند در ابتلای زنان به بیماری نقش زیادی داشته باشند.
یعنی به این ترتیب مردان به خودی خود می‌توانند عامل انتقال ویروس پاپیلوما از طریق جنسی به زنان باشند.
در واقع این دلایل سبب توجه و تمرکز بر مقوله پاپیلوما در مردان شده است:
بیماری زایی ویروس پاپیلوما در مردانحدود ۴۰ تا ۸۵ درصد سرطان‌های مختلف در ناحیه دستگاه تناسلی و مقعد مردان ناشی از ویروس پاپیلوماست. بنابراین تفاوت بیماری‌زایی ویروس پاپیلوما در مردان و زنان این است که در مورد سرطان دهانه رحم زنان باید گفت که بین ۹۹ تا ۱۰۰ درصد بروز این بیماری وابسته به این ویروس است.
اما در مورد مردان باید گفت مواردی از بروز سرطان به این ویروس مرتبط است و موارد دیگری هم وابسته به علل دیگر است. همین موضوع می‌تواند دلیل کافی و لازم برای موردتوجه و بررسی قرار دادن ویروس پاپیلوما باشد. ضمن‌آنکه شیوع زگیل‌های تناسلی اگر در مردان شایع‌تر و شدیدتر از زنان نباشد کمتر هم نیست. چون موارد و موضوعات بهداشتی شامل حال آنان هم خواهد شد.
انتقال بیماری از مردان به زناندانشمندان و متخصصان از دو دهه قبل دریافتند که توجه صرف به زنان برای کنترل بیماری پاپیلوما کافی نبوده و مردان هم باید مورد توجه قرار گیرند.
به گفته دکتر جزایری، ضمن انتقال بیماری زگیل تناسلی از مردان به زنان که بسیار شایع است؛ در اغلب موارد این انتقال در حالی اتفاق می‌افتد که مردان ناقلان بدون علامت هستند؛ یعنی حتی ممکن است گاهی هیچ گونه زگیل تناسلی هم در آنها مشاهده نشود. اما می‌توانند این بیماری را به دیگران منتقل کنند.
بنابراین چه‌بسا در یک زندگی خانوادگی، مردان به‌طور مکرر مبتلا به عفونت پاپیلوما شوند؛ بدون آنکه نشانه‌های ابتلا به بیماری و علائم عفونت در او دیده شود آن را به همسرش منقل می‌کند.
رفتارهای پرخطر جنسی در مردانجزایری می‌گوید رفتارهای پرخطر جنسی از جمله شرکای جنسی متعدد و همجنس‌گرایی هم عامل مهم دیگری است که باعث ابتلای فراوان به بیماری پویروس پاپیلوما می‌شود. ضمن آنکه در مجموع رفتارهای پرخطر جنسی در مردان در تمامی جوامع دنیا بیشتر از زنان است.
چه باید کرد؟جزایری می‌گوید مجموع این شرایط نشان‌دهنده اهمیت ویروس پاپیلوما در مردان است. اما در برابر این مشکل چه باید کرد؟ متأسفانه تاکنون هیچ‌گونه دستورالعملی برای کنترل بیماری در مردانی که فاقد هرگونه علامت و رفتارجنسی؛ چه عادی، چه در چارچوب خانواده و چه رفتارهای پر خطر هستند وجود ندارد.
در واقع هیچ نوع پیگیری، غربالگری و دستورالعملی در مورد این بیماری؛ چه برای افرادی که علامت و نشانه بیماری را دارند و چه کسانی که بدون علامت هستند نیز وجود ندارد.
واکسیناسیون مردان علیه ویروس پاپیلوماواکسیناسیون عمومی پاپیلوما ابتدا فقط مخصوص زنان بود. اما در حال‌حاضر در کشورهای غربی مردان نیز علیه ویروس پاپیلوما واکسینه می‌شوند. این در حالی است که اگر فقط زنان واکسینه شوند، ایمنی گله‌ای اتفاق نمی‌افتاد.
جزایری می‌گوید بنابراین الگویی که در ذهن متخصصان و کارشناس برای واکسیناسیون علیه ویروس پاپیلوما بود؛ یعنی «واکسیناسیون در زنان» به «واکسیناسیون در زنان و مردان» تغیر مسیر داده است.
کمبود توجه، آموزش و واکسن در برابر ویروس پاپیلومابه گفته رییس مرکز تحقیقات ویروس شناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران، متأسفانه در حال‌حاضر هیچ گونه توصیه‌های خاص و بهداشتی در مورد توجه و مراقبت در برابر ویروس HPV به مردان نمی‌شود.
به این ترتیب می‌توان گفت مشکل انتقال ویروس پاپیلوما از مردان به زنان تبدیل به معضل بین‌المللی شده است. ضمن آنکه مشکل کشور ما نیز در این خصوص آن است که در کنار چنین معضل مشترکی با کشورهای دیگر؛ واکسن هم به‌اندازه کافی در دسترس نیست. ضمن‌آنکه حتی آموزش و آگاهی عمومی هم در این خصوص در سطح جامعه دیده نمی‌شود.
البته وجود واکسن می‌توانست تا حدودی مشکلات را کاهش دهد. ولی نبود آموزش و کمبود واکسن باعث شده مردان جامعه با وجود اینکه خودشان هم آسیب می‌بینند شدیداً مستعد به بیماری و انتقال آن به شریک جنسی خود نیز هستند.
کد خبر 705506 برچسب‌ها مردان زگیل بیماری - عفونت بیماری - ویروس زنانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: مردان زگیل بیماری عفونت بیماری ویروس زنان ویروس پاپیلوما مورد توجه قرار ویروس شناسی ضمن آنکه هیچ گونه مردان هم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۰۶۹۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرهنگ سازی به زمان نیاز دارد
به گزارش همشهری آنلاین، فهیمه فرهمندپور؛ رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی خانواده و زنان در روزنامه همشهری نوشت، سؤالی مطرح شده مبنی بر اینکه چه کارهایی باید می‌شد تا شاهد اتفاقات و توهین‌هایی که در بازی پرسپولیس و سپاهان به تماشاگران زن شد، نباشیم. در این موضوع چند نکته وجود دارد؛ نکته نخست این است که کارهای فرهنگی تدریجی و دیربازده است. فرهنگسازی چه به این معنا که مقوله‌ای می‌خواهد فرهنگ شود و چه به این معنا که می‌خواهیم مقوله‌ای از فرهنگ حذف یا اصلاح شود، به زمان نیاز دارد. فرهنگ ورزشگاه نه در مدت ۶ماه و یک سال ساخته شده و نه قرار است در این مدت ۶ماه و یک سال تغییر کند.
نکته دوم؛ این اتفاق نشان داد اینکه ادعا شود با حضور تعدادی از زنان در ورزشگاه می‌شود بر فرهنگ موجود در این فضا مسلط شد و آن را تغییر داد، در ساحت واقعیت، شدنی نیست. تامین امنیت زنان در ورزشگاه فقط این نیست که در ورودی و خروجی مجزا برای زنان درنظر گرفته شود یا سرویس‌های بهداشتی مناسب برای آنها پیش‌بینی شود. مسئله مهم در این موضوع، وضعیت فرهنگی ورزشگاه‌هاست. این وضعیت موجود در یک سال و ۶ماه شکل نگرفته که با یک سال و ۶ماه کار بتوانیم آن را تغییر بدهیم. متأسفانه ورزشگاه‌رفتن زنان طبیعتا چنین مخاطراتی را به همراه دارد و به‌نظر نمی‌رسد که صرفا با دستگیری یک نفر خاطی یا عذرخواهی او این مسئله حل شود و تضمینی وجود ندارد که تکرار نشود.
موافقان حضور زنان در ورزشگاه‌ها این موضوع را با حضور زنان در سینماها و پارک‌ها مقایسه می‌کنند و می‌گویند همانطور که زنان و مردان در سینما و تئاتر یا در خیابان و پارک می‌توانند در فضای مشترک کنار هم باشند، در ورزشگاه‌ها هم می‌توانند با هم فوتبال تماشا کنند. زنان را کنار بگذاریم و خود مردان را با هم مقایسه کنیم. مردانی را سراغ دارید که بعد از تماشای یک فیلم صندلی‌های سالن سینما را بشکنند؟ ولی بارها این اتفاق در ورزشگاه‌ها افتاده است. فضای ورزشگاه با سینما و تئاتر قابل مقایسه نیست و نگاه متفاوتی را برای حل مسائل می‌طلبد. افرادی که مخالف حضور زنان در ورزشگاه‌ها هستند، این دغدغه‌ها را داشتند. با اتفاقاتی که افتاده است می‌شود واقع‌بینانه اظهارنظر کرد که با صرف درست‌شدن زیرساخت‌هایی مثل نرده‌کشی، ورودی و خروجی مجزا و... مسئله حل نمی‌شود.
این مسئله را چطور می‌شود حل کرد؟ نظر بعضی این است که با درنظرگرفتن جرایم سنگین و برخوردهای انضباطی برای خاطیان، فضا را برای حضور زنان فراهم کنیم. در این موضوع هم باز زنان را کنار بگذاریم و ببینیم در حوزه ورزش آقایان، در مسابقات و سالن‌های ورزشی مردان، جریمه‌هایی که قبلا درنظر گرفته شده و برخوردهای انضباطی که انجام داده‌اند، برای مواجهه با تخلفات، خشونت‌ها و بی‌اخلاقی‌ها بازدارنده بوده است؟ به‌نظر می‌رسد که جواب به این سؤال منفی است. هیجان در ورزشگاه‌ها بالاست و غالبا مجازاتی که درنظر گرفته می‌شود، بازدارنده نیست.
در این شرایط عده‌ای از زنان هم علاقه‌مند به حضور در ورزشگاه‌ها هستند و دغدغه حضور در این فضاها را دارند و شاید گفته شود که این حق آنهاست که به علاقه‌شان پاسخ داده شود، اما باید دید پاسخ‌دادن به این علاقه ارزش چنین هزینه‌هایی را دارد یا نه؟ مقایسه فایده - هزینه است؛ اینکه ارزش دارد برای پاسخ به این علاقه زنان، آنها مورد اهانت قرار بگیرند؟ باید موضوع یک‌بار از این منظر و از این نگاه مورد بررسی قرار بگیرد. صرف آماده‌کردن زیرساخت‌های فیزیکی برای حضور زنان، امنیت‌بخش نیست.
منکر ضرورت کار فرهنگی یا مواجهه انضباطی با خاطیان نیستم؛ مسئله میزان اثربخشی چنین اقداماتی برای تضمین امنیت فیزیکی، اخلاقی و روانی خانم‌هاست؛ نکته‌ای که حتما باید در ارزیابی درخصوص پاسخ به نیازهای خانم‌ها برای حضور در میادین ورزشی مردان، مورد توجه و تأکید قرار گیرد.
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت